Как у Маккартни

Первоуралец Дмитрий Жильцов шагает с гитарой по жизни.

[et_pb_section admin_label=»section»][et_pb_row admin_label=»row»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_text admin_label=»Текст» background_layout=»light» text_orientation=»justified» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

Есть коллекции-красивости из декоративных колокольчиков или мягких игрушек. Есть коллекции — удачное вложение средств из монет или антиквариата. А есть коллекции, которые можно назвать неотъемлемой частью жизни своего владельца. Именно такова коллекция гитар известного первоуральского музыканта, лидера группы «Запасной выход» Дмитрия Жильцова.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_text admin_label=»Текст» background_layout=»light» text_orientation=»justified» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

Дмитрий Жильцов и гитара — понятия практически неразрывные. Музыкант не мыслит своей жизни без ее звуков. Очевидно, именно поэтому Дмитрий начал коллекционировать эти музыкальные инструменты.

В коллекции музыканта порядка трех десятков инструментов из Германии, Соединенных Штатов Америки, Японии, Индонезии, Советского Союза.

Практически на всех своих гитарах Дмитрий Жильцов, хотя бы изредка, играет.

— Есть инструменты, особенно советского периода, которые только для коллекции, — говорит Дмитрий, — никто сейчас в здравом уме на гитаре «Урал» в группе играть не будет. Это, как минимум, не очень удобно.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»1_3″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9479.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=»1_3″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9455.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=»1_3″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9366.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»1_3″][et_pb_text admin_label=»Текст» background_layout=»light» text_orientation=»justified» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

— Fender — это гитара-легенда. Эта модель — наследник первого электрического баса, который был изобретен в 1954 году в качестве альтернативы контрабасу.

Бас-гитара — гениальное изобретение, пришедшее на смену громоздкому инструменту. Этот «Пресижн» — мой боевой конь, основная бас-гитара, на которой я сейчас работаю. Это одно из последних моих приобретений.

[/et_pb_text][/et_pb_column][et_pb_column type=»2_3″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9365.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»fade_in» sticky=»off» align=»center» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9366.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_text admin_label=»Текст» background_layout=»light» text_orientation=»justified» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

Инструмент раньше принадлежал группе Red Elvises, чья музыка звучала в кинофильме «Шестиструнный самурай». Сделали ее в США.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_divider admin_label=»Разделитель» color=»#828282″ show_divider=»on» divider_style=»solid» divider_position=»top» hide_on_mobile=»on»] [/et_pb_divider][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»2_3″][et_pb_text admin_label=»Текст» background_layout=»light» text_orientation=»justified» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

— Epiphone — «Эпифончик». Один из первых профессиональных басов, который появился в Первоуральске. Приобрел я этот бас в 1996 году. Тогда при покупке таких значимых инструментов все заинтересованные люди собирались в ДК НТЗ, устраивали смотрины и обмывали его. Это первый профи-бас «Запасного выхода». Его сделали в Корее в 1994 году, о чем говорит металлическая шильда на задней части корпуса. Корпус у него кленовый, а накладка на гриф — палисандровая. Я украсил корпус наклейками, правда, сейчас они уже поистерлись. Чтобы купить его, мне пришлось продать несколько других инструментов, классом ниже. Он очень удобный. Не скажу, что по сегодняшним меркам мега-круто звучит, но звук — очень достойный.

[/et_pb_text][/et_pb_column][et_pb_column type=»1_3″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9385.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9402.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9398.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_divider admin_label=»Разделитель» color=»#afafaf» show_divider=»on» divider_style=»solid» divider_position=»top» hide_on_mobile=»on»] [/et_pb_divider][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_text admin_label=»Текст» background_layout=»light» text_orientation=»justified» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

— Гитара Framus дорога не тем, сколько она стоит, а тем, что она моя ровесница. Ее сделали в 1971 году, а темброблок — в 1969-м. Причем он родной, такой она поступила в продажу. Я ее купил в 2013 году на немецком аукционе, где она продавалась как не рабочая. У нее не было струн и колков, проломлена дека. Я отдал ее ревдинскому реставратору Вячеславу Макушеву. Он все восстановил, даже окраску. Окраска интересная — «черная роза». Это шикарный 12-струнный инструмент. Я им очень дорожу.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9412.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»fade_in» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_divider admin_label=»Разделитель» color=»#9e9e9e» show_divider=»on» divider_style=»solid» divider_position=»top» hide_on_mobile=»on»] [/et_pb_divider][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_text admin_label=»Текст» background_layout=»light» text_orientation=»justified» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

— Скрипкобас Hofner — такой же, как у сэра Пола Маккартни. Правда, его инструмент был сделан в Германии в 1962, а этот в Индонезии в 2000-х. Этот инструмент я выменял у своего друга по переписке — редактора немецкого журнала «Гитара и бас» Хайнца Ребеллиуса. Я ему отправил советские «Тонику» и «Урал», а он в обмен прислал скрипкобас. Я об этом инструменте всю жизнь мечтал, потому что моей первой гитарой был «Орфей», тоже в форме скрипочки. Колочки у него миниатюрные, хотя обычно на басах они достаточно массивны. Он своеобразный. На нем можно играть рок-н-ролы, у него нет сустейна длинного, он звучит, как контрабас. У него даже струны с плоской навивкой. Такой наследник контрабаса.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»1_2″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9428.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=»1_2″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9455-1.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_divider admin_label=»Разделитель» color=»#999999″ show_divider=»on» divider_style=»solid» divider_position=»top» hide_on_mobile=»on»] [/et_pb_divider][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»1_2″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9500.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=»1_2″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9510.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_text admin_label=»Текст» background_layout=»light» text_orientation=»justified» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

— Гитара «Шайтан» — это раритет. Его сделали в первоуральском кооперативе братья Алексей и Николай Ерофеевы. Он в единственном экземпляре существует. Дизайн этой гитары нарисовал Артур Бушманов. Корпус сделан из столетнего дуба. Это первая профессиональная гитара «Запасного выхода». Долгое время именно она определяла звучание группы.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9511.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_divider admin_label=»Разделитель» color=»#b7b7b7″ show_divider=»on» divider_style=»solid» divider_position=»top» hide_on_mobile=»on»] [/et_pb_divider][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»1_3″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9490.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=»1_3″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9483.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=»1_3″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9479-1.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_divider admin_label=»Разделитель» color=»#7c7c7c» show_divider=»on» divider_style=»solid» divider_position=»top» hide_on_mobile=»on»] [/et_pb_divider][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_text admin_label=»Текст» background_layout=»light» text_orientation=»left» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

Советских гитар в коллекции Дмитрия Жильцова много. В частности — вот эти: «Урал», «Аэлита» и «Тоника».

[/et_pb_text][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9539.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»fade_in» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_divider admin_label=»Разделитель» color=»#898989″ show_divider=»on» divider_style=»solid» divider_position=»top» hide_on_mobile=»on»] [/et_pb_divider][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»1_2″][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9468.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9472.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»] [/et_pb_image][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9456.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid» /][et_pb_image admin_label=»Изображение» src=»https://img.gorodskievesti.ru/wp-content/uploads/2016/12/IMG_9550.jpg» show_in_lightbox=»off» url_new_window=»off» use_overlay=»off» animation=»left» sticky=»off» align=»left» force_fullwidth=»off» always_center_on_mobile=»on» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid» /][/et_pb_column][et_pb_column type=»1_2″][et_pb_blurb admin_label=»Краткое описание» url_new_window=»off» use_icon=»on» font_icon=»%%377%%» icon_color=»#565656″ use_circle=»off» circle_color=»#7EBEC5″ use_circle_border=»off» circle_border_color=»#7EBEC5″ icon_placement=»top» animation=»top» background_layout=»light» text_orientation=»justified» use_icon_font_size=»off» use_border_color=»off» border_color=»#ffffff» border_style=»solid»]

Корпуса электрогитар, так же как и гитар акустических, делают из дерева. Хотя из-за сплошной окраски, которая напоминает по качеству автомобильную, они иногда кажутся пластмассовыми. Корпус электрогитар делается из трех деревянных брусков. К центральному из них при помощи болтов или на клее крепится гриф. Есть модели, у которых центральный блок и гриф — единое целое. Для изготовления корпуса применяется древесина ясеня или ольхи. Грифы делают из клена, а накладки на них — «лицо» грифа — из черного дерева, палисандра или того же клена.

Звучание бас-гитары зависит от множества факторов. Во-первых, от аккуратности сборки, во-вторых, от дерева корпуса и грифа и, в-третьих, от качества электроники. Все это вкупе определяет качество звука.

[/et_pb_blurb][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row admin_label=»Строка»][et_pb_column type=»4_4″][et_pb_divider admin_label=»Разделитель» color=»#5b5b5b» show_divider=»on» divider_style=»solid» divider_position=»top» hide_on_mobile=»on»] [/et_pb_divider][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]